Het aantal bewoonde woningen in het Brusselse Gewest neemt af. Dit stelde de PVDA deze week vast naar aanleiding van een vraag aan de minister van Huisvesting Céline Frémault (CDH) over het aantal sociale woningen die gebouwd werden sinds 2004.
Uit de cijfers van de Brusselse Gewestelijke Huisvestingsmaatschappij (BGHM) blijkt dat het aantal effectief bewoonde woningen 36.541 bedroeg. In 2016 bedroeg dit cijfer 36.396 of 145 minder.
De toegang daalt terwijl de vraag explodeert
Dit betekent dat in 12 jaar tijd 145 families niet in staat zijn om een woning met een betaalbare huur te betalen Deze cijfers zijn rampzalig als we weten dat 44.000 onder hen op de wachtlijst voor betaalbare huisvesting staan. De vraag neemt de laatste jaren almaar toe. Het betreft niet alleen geregistreerde families. In werkelijkheid voldoet één op de twee gezinnen in Brussel aan de toegangscriteria. In de praktijk is de vraag daarom des te belangrijker. Deze gezinnen worden zo gedwongen zich te wenden tot de private markt, waar de huurprijzen veel sneller stijgen dan de kosten van het levensonderhoud in de afgelopen 10 jaar.
1.271 sociale woningen gebouwd in 12 jaar ...
In de Brusselse regio werden er in 12 jaar tijd 1.271 sociale woningen gebouwd. Enerzijds, is dit natuurlijk heel weinig, vergeleken met wat er zou moeten gebouwd worden om te voldoen aan de behoeften. Dat is echter nog niet eens de helft van wat de Brusselse regering vijf jaar geleden had beloofd. Tijdens die legislatuur (PS-CDH-Ecolo-VLD-SP.A-CD&V) had ze 3.500 nieuwe woningen beloofd voor 2009 ...12 jaar later is er nog een lange weg af te leggen.
Aan het huidige bouwtempo van nieuwe woningen zal het 420 jaar duren om te voldoen aan de behoeften van 44.000 gezinnen!
... en 3.131 lege sociale woningen
In 2016 werden er niet minder dan 3.131 lege sociale woningen geïdentificeerd. In 2004 waren het er 1.821 . Een stijging van 72 %. Dit betekent dat de bouw van nieuwe woningen amper toelaat om families te herhuisvesten in woningen die gerenoveerd moeten worden.
Waar zijn de 578 woningen?
Uiteindelijk blijven er vragen rijzen. Het aantal sociale woningen (bewoond en leeg) bedroeg in 2004 38.834. Het is dan ook logisch dat, als er 1.271 gebouwd werden, het aantal sociale woningen in 2016 40.105 zou bedragen. De BGHM geeft een totaal van 39.527 sociale woningen aan. Wat is dan er gebeurd met 578 woningen? Zou dit betekenen dat niet alleen de bouw van de sociale woningen niet volstaat om de woningvoorraad te renoveren, maar dat deze woningen bovendien permanent getransformeerd, vernietigd of afgeschreven werden?
De gemaakte beleidskeuzes
Het argument dat er een gebrek is aan bouwgrond in de Brusselse regio, wordt vaak gebruikt om het onvermogen om op grote schaal sociale woningen te bouwen, te rechtvaardigen. De reportage van de RTBF, Questions à la Une, heeft ons geleerd dat het terrein van Tour & Taxi, dat openbare eigendom was, voor een habbekrats verkocht werd aan een grote bouwpromotor, namelijk voor € 40.000.000. Dit terrein met zijn projecten van hightech woningen zal de marktwaarde doen toenemen tot 1,2 miljard euro. Het zou gebruikt kunnen worden om kwalitatieve sociale woningen te bouwen en te voldoen aan de behoeften van de mensen. Er werden echter andere keuzes gemaakt.
Het terrein kwam in de handen van een grote privé-promotor die met zijn hightech-woningen de huurprijzen in de regio de hoogte zal injagen. Minister Celine Frémault legde niet alleen geen bindende regels op om te voorkomen dat de huurprijzen de hoogte zouden ingaan, maar ze besliste ook om een subsidie van 200 miljoen euro voor sociale woningbouw niet te vernieuwen. De keuzes zijn duidelijk: de grote promotoren kunnen doen wat ze willen en de sociale huisvesting wordt in de vergeetput gegooid. Dit verdiept alleen maar de woningcrisis in de hoofdstad.
Een bindende bovengrens als noodmaatregel
Gezien het aanbod aan sociale woningen op dit ogenblik zeer gering is ten opzichte van de vraag en de huidige speculatie op de particuliere markt; is het noodzakelijk bindende maatregelen nemen om de stijging van de huurprijzen een halt toe te roepen. Dit is de reden waarom de PVDA een bovengrens voorstelt met behulp van een rooster van bindende huurprijzen. Dit systeem bestaat in andere Europese steden zoals Amsterdam, Berlijn en Parijs. Het heeft dus zijn waarde bewezen. Het zorgt niet alleen voor controle, maar ook voor lagere huurprijzen. De huurprijs voor een woning in Brussel bedraagt op dit moment 750 euro. Met het door de PVDA voorgestelde rooster zou de huur dan neerkomen op 600 euro wat neerkomt dat een gezin elk jaar 1.800 euro bespaart.
Help ons om de druk te blijven uitoefenen op minister Celine Frémault om het rooster toe te passen. Teken de petitie.
