Op zondag 12 november stonden de inwoners van het centrum van Brussel op met een kater na het onaanvaardbaar geweld in de Anneessenswijk van de voorbije avond. Wat begon als een massaal voetbalfeest van een paar duizenden mensen op de trappen van de Beurs na de overwinning van Marokko, eindigde in vernielingen aangericht door een paar tiental individuen in de Anneessenswijk. Mathilde El Bakri, Brussels parlementslid, en inwoonster van de Anneessenswijk reageert.
Auteur: Dirk De Block
Mathilde El Bakri: "Zoals zovele van mijn buren ben ik nog onder de indruk van de evenementen die we gisteravond hier in onze wijk meemaakten. Zinloos geweld van een paar tiental individuen, onbegrijpelijk en onaanvaardbaar. Het gebeurde onder onze ogen, op enkele meters van ons. Ter hoogte van onze gevel werd een auto in brand gestoken. Deze morgen waren we groggy van de schade van de avond voordien. Sommige handelaars werden bijzonder zwaar getroffen. Gebroken ruiten, plunderingen, schade aan de winkels,… Je krijgt er koude rillingen van."
In de pers klaagden sommige buurtbewoners erover dat de politie lang niet ingreep. Wat hoorde jij?
Mathilde El Bakri. Ik sprak de eigenares van de meubelwinkel die vernield werd. Ze begrijpt niet hoe het komt dat de politie meer dan een uur nodig heeft om tussen te komen in de wijk die aan haar lot wordt overgelaten: “De relschoppers hadden een uur om de vitrine in te beuken en in te breken in mijn winkel. Een politieagent vertelde ons dat ze orders kregen om niet te interveniëren. Waarom?” vraag ze zich af. Zij was nochtans niet de enige die de politie gebeld had. Khalid, eigenaar van PC-Labo heeft hen ook gebeld alvorens zijn vitrine er helemaal aan ging. Later op de avond is hij stomverbaasd over de reactie van de agenten die het traangas op hem en zijn winkel richten. Waarom, terwijl hij een slachtoffer is? “Omdat ik hen durfde te bekritiseren toen ze zich terugtrokken. Het duurde een uur eer ze aankwamen en ik begreep niet waarom ze zich meteen terugtrokken hoewel de situatie me nog niet onder controle leek.”
Wat is de sfeer nu in de wijk?
Mathilde El Bakri. Ondanks alles is het hartverwarmend om te zien hoe de solidariteit vorm krijgt in de wijk. Een vriend van Khalid, de eigenaar van PC-Labo, is van Denderleeuw gekomen om te helpen om panelen voor de gebroken vitrines te zetten. Een buurman wiens appartement werd overhoop gehaald, krijgt meteen een nieuwe matras van een handelaar uit de wijk. De gerant van de nachtwinkel waar alcohol en sigaretten gestolen werden, bood ons een drankje aan: “Neem maar iets uit de frigo. Ik maak ook wel een koffie.” De bewoners en de familie van de eigenaars van de meubelwinkel zijn er al de hele dag om te helpen. Maar het is duidelijk dat er vele vragen onbeantwoord blijven…
Zoals?
Mathilde El Bakri. Er is natuurlijk de vraag van de buurtbewoners waarom de politie een uur lang niet ingreep. Maar er rijzen ook vragen over hoe de politie is omgegaan met het feest aan de Beurs. Politieagenten getuigen dat er geen voorbereidingen waren getroffen zoals bij andere grote matchen. Dat er te weinig manschappen waren gemobiliseerd, en pas heel laat extra manschappen zijn gemobiliseerd.
Bij andere matchen waar veel volk wordt verwacht, zijn er “spotters” om de paar heethoofden uit de feestende massa te halen. Die waren er nu niet. Normaal houdt de politie zich op de achtergrond zolang het goed loopt. Vrienden van me, maar ook verschillende mensen op de sociale media, en zelfs een lid van de politieraad, getuigden van de goede ambiance aan de Beurs, in familiesfeer. Ze begrijpen niet waarom het Beursplein om 21u25 zo nodig geëvacueerd diende te worden met de waterpomp, pepperspray en de matrak. Dat verantwoordt natuurlijk nooit de vernielingen in mijn wijk, maar er zijn regelmatig matchen waarbij er gefeest wordt aan de Beurs. Met de goede omkadering, moeten we het mogelijk maken dat de grote massa kan feesten, en de relschoppers eruit worden gehaald.
De buurtbewoners willen ook garanties dat er de volgende keer wel voldoende voorzorgsmaatregelen worden genomen om de omliggende wijken te beschermen. Zo waren de straathoekwerkers en wijkstewards, niet op voorhand gemobiliseerd. Pas wanneer het eigenlijk al te laat was, heeft men gauw nog proberen enkele “grote broers” te mobiliseren om de zaken tot bedaren te brengen… De buurtbewoners hebben recht op antwoorden.
